KIEŁKI - RECEPTA NA ZDROWIE

Ze względu na duże ilości łatwo przyswajalnych składników odżywczych, wytwarzanych podczas procesu kiełkowania (między innymi białek, tłuszczów, witamin i związków mineralnych), są cennym elementem diety. Zawartość tych składników jest o wiele większa niż w porównywalnej masie w pełni wykształconych części jadalnych odpowiednich roślin. Regularne ich spożywanie przeciwdziała wielu poważnym schorzeniom, wzmacnia system odpornościowy, a także uzupełnia niedobory witamin i mikroelementów.

PRZEWODNIK PO KIEŁKACH:

• KIEŁKI ALFALFA (LUCERNY) Medicago sativa - są cennym źródłem fitoestrogenów, hormonów roślinnych, które w naturalny sposób pomagają zwalczać symptomy menopauzy. Szczególnie polecane są również kobietom w okresie ciąży i karmienia. Zapobiegają osteoporozie, nowotworom i chorobom serca. W starożytnej medycynie chińskiej młode kiełki alfalfa stosowane były przy dolegliwościach układu trawiennego i nerek. Zawierają kanwaninę, substancję pomagajacą zapobiegać szczególnym odmianom nowotworów, takich jak rak trzustki, okrężnicy, leukemia. Wzmacniają mięśnie, kości i zęby. Przynoszą ulgę w objawach związanych z reumatyzmem i artretyzmem. Wspomagają system odpornościowy, a dzięki zawartości lecytyny poprawiają pamięć. Ze względu na wysoką zawartość witamin A, E, B-complex, żelaza, wapnia, magnezu i fosforu, kiełki lucerny polecane są osobom, które nie tolerują preparatów żelaza oraz wegetarianom. Pomagają obniżyć poziom "złego" cholesterolu LDL i poprawiają apetyt. Są także niezwykle cenione ze względu na zdolność odtruwania organizmu. WARTOŚCI ODŻYWCZE: Witaminy - A, B1, B2, B3, B5, B6, B9, C, E; Składniki mineralne - wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, krzem, cynk, sód, miedź, mangan, siarka, selen; Inne - fitoestrogeny, lecytyna, chlorofil, beta-karoten, saponiny, błonnik, białko.
• KIEŁKI BROKUŁA Brassica - zawierają bardzo duże ilości sulfofranu, dzięki czemu wykazują silne działanie przeciwnowotworowe. Zawartość sulfofranu w kiełkach jest 20-30 razy większa niż w dojrzałej roślinie. Ponadto kiełki brokuła pomagają obniżyć ciśnienie krwi, zapobiegają chorobom układu krwionośnego i udarom mózgu, a także dzięki wysokiej zawartości antyoksydantów wzmacniają układ odpornościowy i nerwowy. Badania wskazują również na to, iż zawarte w kiełkach brokuła substancje antybakteryjne zwalczają szczepy bakterii Helicobacter pylori, których obecność w organizmie zwiększa ryzyko wystąpienia takich schorzeń jak zapalenie żołądka typu B (mogące prowadzić do powstania nowotworu) i wrzody trawienne. Kiełki brokuła są pikantne w smaku, doskonale nadają się do surówek i kanapek. Najwięcej sulfofranu znajduje się w młodych, 4-5 dniowych siewkach. Zbyt długie przechowywanie w lodówce powoduje utratę tej cennej substancji, dlatego też najlepiej jest spożywać świeżo wyhodowane kiełki brokuła. WARTOŚCI ODŻYWCZE: Witaminy - A, B1, B2, B3, B5, B6, B9, C, E, K; Składniki mineralne - wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, cynk, selen, mangan; Inne - koenzym Q10, sulfofran, kwasy tłuszczowe omega-3, błonnik, karoten, luteina, chlorofil, antyoksydanty, białko.
• KIEŁKI FASOLI ADZUKI Vigna angularis - nazywane czasami czerwoną soją, są powszechnie stosowane w kuchni azjatyckiej, skąd się wywodzą. Zawierają ok. 25% białka i wszystkie aminokwasy (w tym duże ilości lizyny), poza tryptofanem. Są wyjątkowo bogate w żelazo, wapń, oraz niacynę (wit. B3). Kiełki adzuki są szczególnie polecane przy chorobach trzustki i nerek. Są doskonałym źródłem kwasu foliowego (wit. B9). W smaku fasolka adzuki jest podobna do fasolki mung i mogą one być stosowane alternatywnie. WARTOŚCI ODŻYWCZE: Witaminy - A, B1, B2, B3, B5, B6, B9; Składniki mineralne - wapń, żelazo, magnez, cynk, potas, mangan, fosfor, miedź, selen; Inne - błonnik, fitosterol, białko.
• KIEŁKI FASOLI MUNG Vigna radiata - podobnie jak inne rośliny strączkowe jest nieocenionym źródłem białka. Wyhodowano ją w Chinach, specjalnie dla pozyskiwania kiełków. Dzięki obecności wytwarzanych w procesie kiełkowania enzymów białko jest łatwo przyswajalne, same kiełki zaś znacznie lżej strawne niż fasola. Fasola mung oprócz znacznych ilości białka, zawiera wszystkie ważne dla organizmu witaminy (A, B, C i E) oraz sole mineralne. Kiełki fasoli mung obniżają również poziom „złego" cholesterolu LDL oraz zawierają duże ilości antyutleniaczy, które zapobiegają chorobom serca i nowotworom. Kiełki mung stosuje się przede wszystkim w potrawach kuchni chińskiej i wietnamskiej - na zimno lub na gorąco. WARTOŚCI ODŻYWCZE: Witaminy - A, B1, B2, B3, B5, B6, B9, C, E, K; Składniki mineralne - wapń, magnez, fosfor, żelazo, potas, cynk, jod, mangan, lit, selen, miedź, fosfor; Inne - błonnik, karoten, białko.
• KIEŁKI KAPUSTY Brassica - są wyśmienitym źródłem witaminy C. Dzięki wysokiej zawartości antyoksydantów wzmacniają układ odpornościowy i nerwowy. Podobnie jak kiełki brokuła zawierają substancje chroniące nasz organizm przed nowotworami. Kiełki kapusty rosną dość niewielkie w porównaniu do innych kiełków zielonych i są gotowe do zjedzenia w momencie gdy osiągną długość ok. 2,5 - 3 cm. W smaku przypominają świeżą główkę kapusty. Hodować możemy zarówno kiełki kapusty czerwonej, jak i białej. Czerwona zawiera większe ilości selenu i witaminy C, natomiast biała więcej karotenu. WARTOŚCI ODŻYWCZE: Witaminy - A, B1, B2, B3, B5, B6, B9, C, E, K; Składniki mineralne - wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, cynk, selen; Inne - błonnik, chlorofil, karoten, białko.
• KIEŁKI KONICZYNY CZERWONEJ Trifolium pratense - są doskonałym źródłem izoflawonów, które mogą być pomocne w zapobieganiu chorobom takim jak osteoporoza, rak, miażdżyca oraz w zwalczaniu symptomów menopauzy. Genisteina, substancja należąca do grupy izoflawonoidów, hamuje rozwój komórek nowotworowych. Są źródłem wysoko przyswajalnego wapnia i magnezu, ich spożywanie działa wzmacniająco na system nerwowy i stabilizuje żołądek. W medycynie naturalnej okłady z koniczyny stosuje się przy problemach skórnych takich jak egzema czy łuszczyca, a także w celu przyspieszenia gojenia się ran. Kiełki koniczyny posiadają właściwości odtruwające i wykrztuśne, dzięki czemu łagodzą symptomy takich chorób jak zapalenie oskrzeli czy astma. WARTOŚCI ODŻYWCZE: Witaminy - A, B1, B5, B6, C, E, K; Składniki mineralne - wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, cynk, sód, miedź, mangan, selen; Inne - fitoestrogeny, antyoksydanty, saponiny, glikozydy, flawonoidy, chlorofil, aminokwasy, błonnik, karoten, białko.
• KIEŁKI KOZIERADKI Trigonella foenum-graecum - są świetnym źródłem białka, żelaza oraz witamin A i C. Pozytywnie wpływają na działanie wątroby, dzięki czemu wspomagają oczyszczanie organizmu z toksyn. Usprawniają wchłanianie pokarmów, oraz wydzielanie soku trzustkowego, żołądkowego i jelitowego, a także wspomagają proces wytwarzania czerwonych krwinek. Spożywanie surowych kiełków kozieradki działa osłaniająco i przeciwzapalnie na błonę śluzową przewodu pokarmowego, dlatego zalecane są przy chorobach i infekcjach żołądka, m.in. chorobie wrzodowej. Kiełki kozieradki najlepiej spożywać w momencie, gdy ich długość odpowiada mniej więcej długości ziarna, gdyż bardziej wyrośnięte stają się gorzkie. Ze względu na dość niezwykły smak używa się ich w kuchni bardzo oszczędnie. Można dodawać je do ryżu, owoców i potraw z warzyw. WARTOŚCI ODŻYWCZE: Witaminy - A, B1, B2, B3, B5, C; Składniki mineralne - wapń, żelazo, cynk, potas, fosfor, siarka; Inne - saponiny, flawonoidy, lecytyna, białko.
• KIEŁKI PIEPRZYCY (RZEŻUCHY) Lepidium sativum - W Polsce bardzo popularna szczególnie w okresie wielkanocnym. Spożywanie kiełków pieprzycy ma korzystny wpływ na wygląd włosów, cery i paznokci, pobudza przemianę materii, wydzielanie soku żołądkowego, działa moczo- i żółciopędnie oraz krwiotwórczo. W starożytnej Europie roślina ta wykorzystywana była do celów leczniczych jako środek pobudzający, poprawiający urodę i regulujący zaburzenia tarczycy. Zawiera duże ilości jodu i innych pierwiastków mineralnych. Nasiona pieprzycy wydzielają duże ilości oleju, dlatego najlepiej rośnie ona na ligninie. Możliwa jest także hodowla w kiełkownicy. Kiełki rzeżuchy są doskonałym dodatkiem do jajek, sałatek, zup czy serów. WARTOŚCI ODŻYWCZE: Witaminy - A, B1, B2, B3, B9, C, K; Składniki mineralne - wapń, żelazo, fosfor, cynk, mangan, magnez, potas, jod; Inne - olejki eteryczne, białko.
• KIEŁKI PSZENICY Triticum aestivum - jest obecnie najbardziej rozpowszechnionym ze zbóż. Jej kiełki są jednym z najbogatszych źródeł witamin A, B C i E. Zawierają szczególnie duże ilości magnezu, wapnia, fosforu, żelaza, niacyny, tiaminy i kwasu pantotenowego. Poprawiają pracę serca oraz przeciwdziałają starzeniu się organizmu. Kiełki pszenicy są gotowe do jedzenia w momencie gdy białe korzonki osiągną długość ziarna. Stanowią świetny dodatek do wszelkiego rodzaju wypieków. WARTOŚCI ODŻYWCZE: Witaminy - A, B1, B2, B3, B5, B6, B9, C, E;  Składniki mineralne -wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, selen, mangan, jod, miedź, cynk, krzem, molibden; Inne - błonnik, amigdalina, białko.
• KIEŁKI RZODKIEWKI Raphanus sativus - opinię wspaniałego leku na przeziębienie zawdzięczają nie tylko dużej zawartości witaminy C (zawierają jej 2,5 raza więcej niż korzeń rzodkiewki), ale również działaniu wykrztuśnemu. Dzięki temu kiełki rzodkiewki oczyszczają drogi oddechowe i zatoki. Duża zawartość witaminy C podnosi odporność organizmu. Są dobrym źródłem potasu, magnezu i jodu przyspieszającego przemianę materii. Zawierają dużo siarki, dlatego wpływają korzystnie na stan skóry, włosów i paznokci. Posiadają właściwości dezynfekujące, moczopędne i przeciwzapalne. Szczególnie wskazane przy anemii, schorzeniach wątroby i dróg żółciowych. Kiełki w smaku przypominają korzeń rzodkiewki, można dodawać je do sałatek, kanapek, twarożku czy jajek. Są łatwe do wyhodowania, a ponadto chronią inne kiełki przed pleśnią. Warto więc dorzucić kilka nasion rzodkiewki do innych nasion w naszej hodowli. Biały puszek pokrywający kiełki rzodkiewki to korzonki boczne, których nie należy mylić z pleśnią. Bliską kuzynką rzodkiewki jest rzodkiew japońska (Raphanus sativus longipinnatus), której kiełki są nieco masywniejsze i ostrzejsze w smaku. WARTOŚCI ODŻYWCZE: Witaminy - A, B1, B2, B3, C, E; Składniki mineralne - wapń, żelazo, magnez, cynk, siarka, potas, fosfor, miedź, mangan; Inne - chlorofil, inozytol, PABA, białko.
• KIEŁKI SŁONECZNIKA Helianthus annuus - dostarczają organizmowi fosforu i wapnia, a więc substancji mineralnych wzmacniających kości i zęby oraz niezbędnego w procesie krwiotwórczym żelaza. Dodatkowo zawierają również magnez, potas oraz miedź i cynk. Powinni je włączyć do diety narażeni na niedobór tych pierwiastków wegetarianie. Kiełki słonecznika dostarczają organizmowi bardzo rzadko występującej w roślinach witaminy D, a także dużych ilości białka i nienasyconych kwasów tłuszczowych. Pozytywnie wpływają na przemianę materii, szczególnie tłuszczów i węglowodanów. Z ziaren słonecznika możemy uzyskać dwa rodzaje kiełków. Z łuskanych otrzymujemy krótkie, białe kiełki o lekko różowych pędach i orzechowym smaku. Potrzebują one do wzrostu zaledwie 2 do 3 dni. Możemy je wyhodować w kiełkownicy, słoiku, bądź woreczku. Nasiona z czarnymi łupinami natomiast umieszczamy w pojemniku z ziemią. W ciągu kilku dni wyrosną z nich długie, zielone pędy. Nasiona słonecznika są dosyć podatne na gnicie. Przyczyną są przezroczyste błonki pokrywające nasiona, których warto się pozbyć przed kiełkowaniem. Po odmoczeniu ziarna intensywnie mieszamy, po czym wybieramy przezroczyste łupinki wypływające na powierzchnię wody. Zmieniamy wodę i czynność powtarzamy kilka razy. WARTOŚCI ODŻYWCZE: Witaminy - A, B1, B2, B3, B5, B6, B7, B11, C, D, E, K; Składniki mineralne - wapń, żelazo, fosfor, cynk, miedź, fosfor, magnez, potas, kobalt, fluor, jod, mangan, selen, sód, krzem; Inne - nienasycone kwasy tłuszczowe, koenzym Q10, saponiny, albuminy, lecytyna, betainy, taniny, pektyna, inozytol, PABA, lignany, kwas pangamowy, białko.
• KIEŁKI SOCZEWICY Lens culinaris - szczególnie polecane są dla kobiet w ciąży, gdyż dostarczają organizmowi kwasu foliowego, substancji ściśle związanej z prawidłowym rozwojem mózgu i układu nerwowego przyszłego dziecka. W dorosłym życiu niedobór kwasu foliowego powoduje m.in. zahamowanie procesu krwiotwórczego w szpiku kostnym. Kiełki soczewicy zawierają witaminy z grupy B i aminokwasy, oprócz tego duże ilości wapnia, cynku, żelaza, potasu, magnezu i fosforu. Są doskonałym źródłem witaminy C, skutecznie przeciwdziałają zakażeniom wirusowym i mają działanie antynowotworowe. Wykazują korzystny wpływ na zęby i cerę, pomagają przy chorobach takich jak cukrzyca, kamica żółciowa, miażdżyca. Podobnie jak kiełki lucerny mogą jeść je osoby, które nie tolerują preparatów żelaza. WARTOŚCI ODŻYWCZE: Witaminy - A, B1, B2, B3, B5, B6, B9, C, K; Składniki mineralne - wapń, żelazo, fosfor, cynk, miedź, magnez, potas, bor, molibden, selen, sód, siarka; Inne - beta karoten, koenzym Q10, błonnik, amigdalina, lignany, kwas pangamowy, inozytol, PABA, lecytyna, białko.
• KIEŁKI SOI Glycine max - to wyśmienite źródło białka, witamin A, B, C i K oraz fosforu, miedzi, potasu, żelaza, manganu i magnezu. Są również bogate w nienasycone kwasy tłuszczowe. Regularne ich spożywanie ma dobroczynny wpływ na cerę, koi nerwy, dodaje energii i apetytu. Pomagają obniżyć poziom "złego" cholesterolu oraz ciśnienie krwi. Jako bogate źródło fitoestrogenów polecane są kobietom w okresie menopauzy. Kiełki soi są dosyć trudne do uprawy, ponieważ kiełkujące nasiona wytwarzają spore ilości śluzu. Dlatego bardzo ważne jest częste płukanie hodowli, najlepiej 3-4 razy dziennie. Najlepszą metodą uzyskania kiełków soi jest hodowla w woreczku. Kiełków soi nie powinno się spożywać na surowo, lecz po lekkim podduszeniu (w wodzie lub na parze), co znacznie ułatwia ich przyswajalność i poprawia smak. WARTOŚCI ODŻYWCZE: Witaminy - A, B1, B2, B5, B9, C, E, K; Składniki mineralne -wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, miedź, mangan; Inne - lecytyna, fitoestrogeny, błonnik, białko.

Źródło: http://www.kielki.info/